Era odkryć

Idealny prezent na specjalną okazję

Barometry Dalvey są precyzyjnie zaprojektowane i jednocześnie piękne, niezawodne i do tego przenośne. Niemiecki barometr aneroidowy jest umieszczony w polerowanej na wysoki połysk obudowie ze stali nierdzewnej, a każda z olśniewających tarcz jest połączeniem efektownych podziałek i szczegółów dotyczących warunków meteorologicznych. Idealne rozwiązanie do spersonalizowania – na barometrze można wygrawerować inicjały, daty, imię lub pamiętne zdanie – co sprawia, że jest to idealny prezent na specjalną okazję, jak również jest to doskonała, designerska ozdoba biurka, kominka, półki z książkami lub blatu.

Punkt, który stanowi różnicę…

Oryginalny barometr Dalvey został opracowany wkrótce po wprowadzeniu na rynek naszego kultowego zegara Voyager i ma ten sam kształt obudowy przypominający muszlę małży oraz rzucający się w oczy design, gdy jest on otwarty i wyeksponowany. Nasze najnowsze wersje charakteryzują się luksusowymi, zegarkowymi tarczami o zróżnicowanym wyglądzie: od głębokiego, nasyconego błękitu, poprzez żywiołowy turkus, aż po elegancką szarość z akcentami różanego złota – idealne do dodania kolorystycznego i szlachetnego akcentu do kuchni, gabinetu, recepcji czy holu.

Horror vacui

Barometr uważany jest powszechnie za wynalazek Evangelisty Torricellego, który w 1643 roku zbudował pierwszą działającą wersję barometru rtęciowego. W rzeczywistości już kilka lat wcześniej to właśnie Kartezjuszowi przypisuje się pomysł opracowania barometru, ale nie jest on uważany za konstruktora takiego przyrządu.

Nie byłoby barometru bez uznania, że w przyrodzie możliwe jest istnienie próżni – wbrew twierdzeniu Arystotelesa o horror vacui (łac. „lęk przed pustką”), czyli o odrazie natury. W XVII wieku zakładano – również za sprawą Galileusza – że powietrze nie ma masy. Dowód, że tak nie jest, objawił się w bardzo konkretnej sytuacji: toskańscy górnicy, używając pomp ssących, usiłowali przepompować wodę na wysokość 12 m. Okazało się jednak, że mogą podnieść słup wody jedynie na wysokość 10,3 m...

Eksperymentalny model Torricellego polegał na umieszczeniu długiej szklanej rurki zawierającej słup wody w płytkim basenie (rys. i). Kiedy zatyczka na dole rurki została usunięta, Torricelli stwierdził, że kolumna wody opadła (tworząc zamkniętą próżnię na drugim końcu rurki), ale tylko do wartości progowej, co pozwoliło na osiągnięcie przez nią wysokości równej pułapowi 10,3 m, powyżej którego wspomniani górnicy z trudem pompowali wodę.

Torricelli zdał sobie sprawę, że to ciśnienie skierowane w dół przez wielokilometrowy słup powietrza nad otwartą wodą basenu uniemożliwiało kolumnie wody w rurce na całkowite wypłynięcie do basenu, i stwierdził, że ten pierwszy barometr utrzymywał w rzeczywistości rodzaj równowagi: wyrównywał odpowiednie ciśnienie powietrza nad otwartym basenem i ciśnienie słupa wody w rurce. Ten eksperyment skłonił Torricellego do zbudowania znacznie mniejszej i bardziej praktycznej wersji, która wykorzystywała rtęć. Ponieważ rtęć jest około 13 razy gęstsza od wody, jest w stanie opaść niżej niż woda, a więc wysokość kolumny rtęci opada do około 76 cm – to znacznie mniej niż 10,3 m wysokości słupa wody. Ta większa gęstość oznaczała, że barometry rtęciowe mogły dostarczać wiarygodnych odczytów mimo tego, że były znacznie mniejsze niż te wykorzystujące wodę.

Wysokościomierz barometryczny

Francuski matematyk Blaise Pascal zdał sobie sprawę, że jeśli powietrze ma wagę, to przypuszczalnie ciśnienie powietrza będzie niższe na większych wysokościach – im mniej powietrza jest nad głową, tym mniejsza jest jego masa. W 1648 roku poprosił swojego szwagra o wniesienie barometru rtęciowego na szczyt góry i zapisywanie wysokości słupka w miarę pokonywania wzniesienia. Zgodnie z przewidywaniami ciśnienie powietrza zmniejszało się wraz z osiąganą wysokością. W związku z tym, po odpowiednim skalibrowaniu barometr może również pełnić funkcję wysokościomierza.

Dwanaście lat później, w 1660 roku niemiecki naukowiec Otto von Guericke zaobserwował przy użyciu barometru, że ciśnienie powietrza spada. Trafnie przewidział nadejście burzy, a tym samym zapoczątkował wykorzystanie barometrów w meteorologii.

Barometr aneroidowy

Pierwszy barometr działający bez cieczy został wynaleziony w 1844 roku przez francuskiego naukowca Luciena Vidiego Barometr aneroidowy (aneroid) wykorzystuje puszkę membranową (puszkę Vidiego): małą metalową komorę z niepełną próżnią. Puszka jest zabezpieczona przed zapadaniem się w sobie silną sprężyną. Dzięki temu zmiany ciśnienia powietrza objawiają się niewielkimi zmianami objętości puszki (im mniejsze ciśnienie, tym bardziej sprężyna jest w stanie rozszerzyć ścianki puszki; im większe ciśnienie, tym bardziej powietrze atmosferyczne jest w stanie ścisnąć ścianki puszki, zmniejszając jej objętość).

Niewielkie zmiany są wzmacniane przez system dźwigni i sprężyn, które zmieniają naciąg łańcucha na bębnie wyrównawczym (rodzaj przekładni cięgnowej). Napięcie to przekłada się na ruch radialny poprzez sprężynę włosową na wskazówkę, dzięki czemu można je łatwo odczytać na tarczy.

Barometry Dalvey są wyposażone w niezawodną niemiecką puszkę aneroidową i mechanizm, innymi słowy nie wykorzystują cieczy.

Era odkryć

Wśród innowatorów, którzy rozwijali technologię barometryczną był angielski oficer marynarki Robert FitzRoy, naukowiec, były gubernator Nowej Zelandii i członek Royal Society.

Oprócz dowodzenia okrętem HMS Beagle, na którym towarzyszył mu Karol Darwin, FitzRoy opracował wiele nowych modeli barometrów i uważa się, że to on ukuł termin „prognoza pogody”. Został mianowany szefem nowego departamentu rządowego, który przekształcił się w dzisiejsze biuro meteorologiczne. Od 2002 r., kiedy to jeden z rejonów morza otaczających Wyspy Brytyjskie został przemianowany z „Finisterre” na „Fitzroy”, jest on dwukrotnie w ciągu dnia konsekwentnie honorowany przez BBC, podczas słynnych prognoz dla żeglugi.

Korzystanie z barometru

Należy pamiętać, że znaczenie meteorologiczne barometru wynika z jego pomiaru zmian ciśnienia powietrza, w przeciwieństwie do bezwzględnych wartości pomiarowych (które mają większe znaczenie dla pomiaru wysokości). Wskazówka referencyjna powininna być ustawiony tak, aby odpowiadała początkowemu odczytowi ciśnienia, po czym obserwacje rosnącego ciśnienia oznaczają poprawę pogody, a spadającego - jej pogorszenie.

Upominki: idealnie skalibrowane

Każdy barometr Dalvey jest dostarczany w pięknym opakowaniu prezentowym i może być spersonalizowany poprzez wygrawerowanie inicjałów, imienia, daty lub pamiętnego zdania. To wszystko, wraz z pełną gotowością do działania niezależnie od warunków sprawia, że barometr ten jest idealnym prezentem upamiętniającym ważną chwilę lub szczególny moment w życiu, taki jak ślub, zakończenie studiów, przejście na emeryturę lub szczególnie ważne urodziny.

Przez lata mieliśmy zaszczyt i przyjemność wygrawerować setki napisów na barometrach. Niektóre z naszych ulubionych to cytaty z wybranych odkrywców i poszukiwaczy przygód, którzy często polegali na swoich barometrach i przyrządach nawigacyjnych:

Optymizm jest prawdziwą moralną odwagą
Shackleton

Pilota poznaje się w czasie burzy
Seneca

Liczy się praca, a nie oklaski
Scott

Nie każda chmura zwiastuje burzę
Szekspir